Sırtımda delik deşik yağmurluk
yağmur iliklerime kadar işlemiş
havanın soğuğu üstüme bir kat daha binerken
ben sana olan sevdamla ısındım ,
ta ki derinden bir gel dersin diye
bekledim yine beklerim o yağmurlarda
aşkın beni sırılsıklam ederken
ıslanmışım kimin umrunda
sevdanın ateşi yeter de artar

Güven

Artık içimdeki sesi duymaz gibiyim , kalbim atmaz , gözlerim dolmaz oldu. Keşke diyemeceğim bunlar için de çünkü, insanın elleri gibi duyguları da nasır bağlarmış. Sevemez olur, hissedemez olur, çocukluğundaki gibi sevinç çığlıkları atamaz olurmuş. Hayat öylesine bir çizgi veriyor ki yürümemiz için düşmemek için her türlü cambazlığı hileyi yapmak gerekiyor bunu üzelerek de olsa söylemem gerekiyor. Hayat bizim adil ve ya iyi olmamıza göre davranmıyor . Ne kadar iyide olsanız , dürüst de olmaya çalışsanız hayat sizi ya kıvama sokup güçlendiriyor, eğer bunlara rağmen ayakta kalıp gücünüzü koruyamıyorsanız yavaş yavaş yok olup gidiyorsunuz . Bazen geliyor en yakın dostunuzdan bile kendizi kollamanız gerektiğini anlıyorsunuz ki ,hayatta genelde yenilen kazıklar dosttan yenilir. Unutmamak gerekiyor ki dost bildiğiniz , kendinizi yanlarında güvende hissettiğiniz kişilerle birden bire düşman kesiliverirler. Aralarındaki güven ilişkisi bitmiştir, yerine samimiyetten yoksun, uzak, sıradan ve hatta bazen düşmanca bir hal alıyor . En kötü öğrenme tarzı bu olmasına rağmen iyiki de böyleside var diyor ve bazen insan insanın gerçek dostlarını bulmasına ve hayatta daha güçlü durmasına yardımcı oluyorlar diye düşünüyorum .

Hey gidi dünya; ne kaypaktır dönüşlerin !
Yeminlerle sımsıkı bağlanan dostlar,
Çift bağırada tek yürek tasıyor gibiyken basta;
Saatleri, döşekleri, yemekleri, emekleri birken;
İki ayrı kişi olsalar da, sevgide ayrılmaz gibiyken,
Bir hiç yüzünden tartısır,
Boğaz boğaza geliverirler birden.

Shakespeare'in şiiri her şeyi özetler gibi zaten ...Siz siz olun dostunuzun kıymetini bilin diyeceğim ama temkinli de olun diyorum ...